Cacao uit Madagaskar

Tijdens mijn chocoweekend in Brussel werd ik verliefd op Frederic Blondeel. Nou ja, niet op de man zelf, maar op zijn reep melkchocolade met cacao uit Madagaskar. Want ja, er groeien cacaobomen op Madagaskar. Niet veel (het Rode Eiland, zoals Madagaskar ook wel wordt genoemd, levert minder dan 0,1% van de totale cacao-oogst), maar de cacao díe er wordt geteeld, staat bekend om zijn geweldige smaak.

Fine flavour cacao

Vooral bean to bar-chocolademakers zijn dol op cacao uit Madagaskar. Logisch, want de bonen zijn van topkwaliteit. Er wordt op het eiland bijna alleen maar ‘fine flavour’ cacao geteeld; voornamelijk de delicate soort trinitario. De bekendste cacaoplantage op Madagaskar is die van Bertil Åkesson. Inderdaad, de chocolademaker uit Zweden. Zijn cacaobonen worden besteld door chocolademakers over de hele wereld. Er bestaan dus meer melkchocolades op basis van cacao uit Madagaskar. Maar zijn die allemaal net zo goddelijk als Frederics reepje? Tijd voor een Choc Check!

Vier chocolademakers, één cacaoregio

Ik heb van vier verschillende merken een melkchocolade met Malagassische cacao op de kop getikt: Menakoa, Chocolate Tree, Omnom en Pump Street Bakery. Menakoa is de enige van deze groep die de chocolade ook op Madagaskar maakt. De andere chocolademakers halen de bonen naar hun eigen land en beginnen dan pas met de bereiding. Overigens wordt zo’n 95% van de cacao uit Madagaskar geëxporteerd. Minder dan 5% wordt op het eiland zelf verwerkt tot chocolade.

Eén boon, één smaak?

Alle repen zijn gemaakt met ongeveer evenveel cacao uit dezelfde regio. Verder bevatten ze allemaal rietsuiker, cacaoboter en melkpoeder. Je zou misschien denken deze chocolades hetzelfde smaken. Of in ieder geval op elkaar lijken. Nee dus. Je gelooft gewoon niet hoe verschillend deze vier chocoladerepen zijn. Onvoorstelbaar hoeveel invloed de maker heeft op het eindproduct. Maar welke melkchocolade met cacao uit Madagaskar is het lekkerst? Oftewel: wie kan Frederic Blondeels kunstwerk evenaren?

Menakoa: chocolade uit Madagaskar

Ik begin het proeverijtje met de enige echte inheemse chocoladereep: Menakoa wordt gemaakt in Antananarivo, de hoofdstad van Madagaskar. Behalve de cacao wordt ook de vanille op het eiland zelf geteeld. De reep bevat 45% cacao. Hij oogt wat dof en ruikt lekker. De structuur is vrij bros maar de chocolade smelt niet te snel in je mond. Qua smaak doet hij erg aan hazelnoten denken. Verder vind ik hem vrij vlak. Het beloofde citrusaroma in de beschrijving op de verpakking ontgaat me. Hij is lekker, maar lijkt in de verste verte niet op de chocoladereep van Frederic Blondeel.

Omnom: IJslandse chocolade met cacao uit Madagaskar

Ook de IJslandse chocolademaker Omnom heeft een cacaopercentage van 45% cacao aangehouden. Daar houdt de vergelijking met Menakoa echter meteen op. De reep van Omnom glanst je tegemoet als ‘ie uit zijn wikkel komt. Ondanks zijn ietwat zurige luchtje is dit is een beetje een uitslover. Qua uiterlijk springt hij eruit vanwege zijn opvallend lichtbruine kleur. Ook qua structuur is het een snelle jongen; de chocolade smelt vrijwel direct op de tong. De smaak is overweldigend. Ik proef vooral iets grassigs, net als bij de Black ’n Burnt Barley. De IJslandse melkpoeder misschien? Zijn fluweelzachte tongval is zonder meer fantastisch. De smaak is me alleen iets te opdringerig.

Chocolate Tree: Schotse chocolade met cacao uit Madagaskar

Over naar het Schotse Chocolate Tree. Een reep met 50% cacao. Glanst minder dan Omnom, maar ruikt een stuk beter. De chocolade voelt iets grover aan op de tong. Maar dan…. O, wat een hoop verschillende smaken! Is het karamel? Honing? Sinaasappel? Dit is een raadselachtige reep en bij ieder hapje vallen er nieuwe puzzelstukjes op hun plaats. Totaal anders dan de chocolade van Blondeel maar desondanks absoluut geweldig!

Pump Street Bakery: Engelse chocolade met cacao uit Madagaskar

Als laatste is de chocoladeplak van Pump Street Bakery aan de beurt. Met 58% cacao heeft deze reep de krachtigste motor. Hij glanst mooi, ruikt lekker. Je proeft een beetje dat bittertje met op de achtergrond die moutachtige smaak die zo kenmerkend is voor Pump Street. De smaak doet ook denken aan karamel en melasse. De structuur is superzacht, hoewel hij minder snel smelt dan Omnom. Ja, deze reep komt dicht in de buurt van de magische Frederic Blondeel. Heel (correctie: HEEL) Erg Lekker.

And the winner is…

Soms kun je niet anders dan een gedeelde eerste plaats toekennen. Chocolate Tree en Pump Street Bakery zijn wat mij betreft allebei winnaars, ik kan niet kiezen. Wat een fantastische chocoladerepen zijn dit! Zelfde herkomst van cacaobonen, allebei bereid in Groot-Brittannië, maar toch een compleet ander smaakprofiel. Applaus voor deze chocolademakers!

Heb jij al eens chocolade uit Madagaskar geproefd, en welke is jouw favoriet?