Chocodrama

‘De hittegolf eist relatief weinig slachtoffers’, zegt het Centraal Bureau voor de Statistiek. Nou, dan is het CBS nog niet bij mij thuis geweest. Hier zijn namelijk enkele sterfgevallen te betreuren: een deel van mijn chocoladevoorraad (of misschien wel de hele!) heeft de tropische temperaturen niet overleefd.

Chocolade bewaren

Het eerste wat een chocoladeblogger doet bij thuiskomst na tweeënhalve week vakantie? Even checken of haar chocoladevoorraad nog leeft. Want jongens, wat was het heet! Aan de Costa was het nota bene kouder dan hier. Natuurlijk weet ik heus wel hoe je chocolade bewaren moet. Maar bij een hittegolf is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Na veel wikken, wegen en temperaturen had ik mijn schatjes opgeborgen in de gang. Daar was het donker en, mede dankzij het drie meter hoge plafond, relatief koel. Het alternatief was de koelkast. En iedere chocoholic weet dat dat een no-go is. Nee, de gang was beslist de beste plek. Daar zouden mijn chocovriendjes het prima uithouden tijdens de nationale hittegolf.

Vetbloem: wit uitgeslagen chocolade

Al bij de eerste chocoladereep zie ik dat het mis is gegaan. De wikkel van de Salty-Licious 71% puur is verdacht moeilijk los te peuteren. Nee hè, niet de Grenada Chocolate Company reep!?! Ik had me er zo op verheugd om daar een uitgebreid proeverijtje van te maken, met een mooi blogartikel op de koop toe. Maar helaas. De chocolade is wit uitgeslagen en het papier zit vol vetvlekken van de gesmolten cacaoboter. Ook de reep van Bonnat vertoont verdacht veel doffe, witte plekken (vetbloem). Dit gebeurt er dus als je chocolade niet bij de juiste temperatuur bewaart. Eigen schuld dikke bult; ik heb die repen al maanden in huis, dan had ik ze maar eerder moeten openen.

Post-vakantiekilo’s

Ik vrees voor de rest van mijn voorraad. Er liggen aardig wat prijzige plakken tussen. Dandelion, Åkesson’s, Pump Street Bakery, om maar een paar kaskrakers te noemen. De meeste repen hebben een ondoorzichtige verpakking. Je ziet aan de buitenkant dus niet hoe ze eraan toe zijn. Er is maar één manier om erachter te komen of ze de hittegolf overleefd hebben: openmaken. En proeven. Dat worden een hoop post-vakantiekilo’s…

Chocolade-lesje

De Salty-Licious is helaas niet meer te redden. Korrelig, stoffig, stroef, gewoon niet lekker. De Bonnat is er qua structuur ook niet beter op geworden; hij voelt raar vettig aan in de mond. Die jongens gaan dus in de warme melk. Of in de chocoladefondue. Of door een cake/taart/muffin. Ook niet verkeerd, maar daar heb ik die prachtige repen natuurlijk niet voor gekocht. De les lijkt me duidelijk: houd je chocoladevoorraad beperkt en zorg ervoor dat alle chocola voor de zomervakantie op is. Chocolade bewaren voor langere tijd is natuurlijk sowieso niet de bedoeling. Een goede chocoladereep kun je het beste meteen opeten.

Ik ga nog even naar de rampplek, kijken of er nog overlevenden onder het puin liggen. Mochten er komende tijd nou heel veel chocoladerecepten verschijnen op het blog, dan weten jullie genoeg…